De titel verwijst naar een oorspronkelijk nummer van de al stokoude Little Richard. Er zijn inmiddels nog prachtige covers van gemaakt, maar ik wil jullie eigenlijk niet vermoeien met muziek dit keer. In de afgelopen week was de titel echter ook van toepassing op loopactiviteiten waaraan ik meedeed.

Was er ineens op dinsdagmiddag de verontrustende vraag of de Fakkelloop wel kon doorgaan. Iemand had gehoord dat het parcours er niet zo best bijlag.  Meteen een hele hoop reacties, waarbij de beste was vanuit de DOL-groep die er alles aan zouden doen om er een geslaagd evenement van te maken die avond. En geslaagd werd het, Bert Swinkels had er met de gemeente voor gezorgd dat de slechte stukken op het parcours werden ‘gladgestreken’. Voor de zekerheid toch maar mijn trailschoenen aangetrokken omdat het tussen 18:00 en 19:00 uur onverwacht nogal veel regenende. 

Bert in actie

Aangekomen bij de inschrijving bij Herberg ’t Loon was echter alles weer als vanouds en sfeervol aangekleed en met ruim 70 deelnemers was het weer ongekend geslaagd bij voorbaat. Iets over zevenen, na een weer sterk motiverende speech van de voorzitter van de Dol-groep gingen we van start. Ik had geloof ik voorspeld dat ik 11,5 km. zou lopen en dus heb ik de eerste Ronde, samen met Jan de Leeuw  het tempo direct opgeschroefd. Op sommige plekken was het best zompig en deden de trailschoenen hun werk voortreffelijk. Een afgelasting zou overigens onterecht geweest zijn want het parcours was prima geprepareerd. Alle lof voor de Dol groep. Het behoeft geen betoog dat na de prijsuitreiking (Ik bleek op 8 meter na de afstand prima te hebben ingeschat) nog heel veel mensen langere tijd bleven zitten in de herberg.

De Fakkelloop zou een prima opmaat blijken voor mijn deelname aan de Mescherbergloop van zondag 16 december. Maar eerst nog even aandacht voor de Herdertjestocht van zaterdagavond. Om de opening van de levende Kerststal op de Markt in Waalre luister bij te zetten  werd in samenwerking met de Wolderse Wever, het Wolders Ven en de loopgroep een fakkelroute uitgezet naar en van Loon. Onderweg werd het Kerstverhaal op enkele plekken voorgelezen en werd er erwtensoep, broodjes knakworst uitgedeeld en konden de kinderen marshmallows roosteren. Alleen had men niet op meer dan 300 deelnemers gerekend en was er niet voldoende eten voor iedereen. Maar als je niet kunt leren van organisatorische missers wordt het nooit wat. 


Ik kwam overigens wel aardig verkleumd terug in de Wolderse Wever na ruim 4 uur buiten te geweest. Gelukkig had ik mijn hiking schoenen aan en dus nauwelijks koude voeten en het bokbiertje smaakte me prima met dank aan Henk.

Henk de Vrind wist me overigens zaterdag te vertellen dat hij mogelijk niet meeging naar Eijsden omdat hij bij de training van donderdag een kuitspier had verrekt en wilde het risico niet lopen in de Meschergergloop.

Uiteindelijk zondag om 12:00 uur kwam Remco van der Hofstad bij mij thuis en stapten we even later samen in bij Kees Vink’s bolide. Onderweg vernamen we dat Jan Severin ook moest afhaken voor de loop omdat hij andere ‘issues’ had. In de auto voorspelden we al dat we Werner ongetwijfeld wel in Eijsden zouden zien en natuurlijk was dat ook het geval. Dit jaar had hij de ochtendtraining bij de hut zelfs overgeslagen.
Om 14:00 uur gingen we tijdens een druiligere bui van start voor de 16 km. We hadden afgesproken niet persé op elkaar te wachten maar toch liepen we de eerste kilometers dicht bij elkaar. Overigens liepen er ook mensen van GVAC mee in de wedstrijd. 


Foto Jurjen Hoenjet

Opeens hoorde ik naast me in een stukje weg heuvelop “Loopgroep Waalre, nog meer mensen dus”. Bleek ons nieuwe lid Paul Linnartz ook mee te lopen en waren we dus toch goed vertegenwoordigd. 
’s nachts had het ook in Zuid Limburg behoorlijk gesneeuwd en toen kort na de eerste kilometers de zon doorbrak werd het parcours toch behoorlijk glibberig, wat soms tot kolderieke situaties leidde. Opvallend bijvoorbeeld was dat er op de ergste plekken meerdere fotografen stonden te wachten om te zien wat er gebeurde. Mij overkwam het niet, want mijn trailschoenen voldeden prima. 

Ik  wist dat Remco niet zo ver achter me zat en uit onze bergsportervaringen wist ik dat die als een jonge god de hellingen af kon suizen en dat gebeurde ook na de trap in het parcours op ongeveer 10 km. Daar moesten we 176 treden omhoog naar het laatste gedeelte van de wedstrijd. Hierna ging het grotendeels bergaf en voor mij gold daar voorzichtigheid troef. Uiteindelijk zijn we allemaal heel gefinisht.

Verdient

Hoewel het Little Richard nummer een heel andere inhoud heeft dan deze loopweek zou ik nog maar eens luisteren op Spotify of Apple Music.

De eindtijden (16 km):

Werner Dijkgraaf 1:22:24 
Paul Linnartz 1:32:23
Remco van der Hofstad 1:38:07
Wim Kremers 1:40:19
Kees Vink 1:47:15