En weer werd het warm.

Al enkele weken voor zondag 13 oktober zou het er naar uitzien dat het prettig zou zijn om de (halve) marathon van Eindhoven te gaan lopen. Niet te warm en een beetje miezer. Gaandeweg werden de voorspellingen (is immers hun eigenschap) grilliger. Een paar dagen voor de wedstrijd werd duidelijk dat het wat warmer zou zijn dan voorspeld, maar wij van loopgroep Waalre waren toch goed voorbereid in de periode vooraf, wat kon ons gebeuren?
Voorzitter en loopmaat Henk moest met Jan Severin naar Nepal en die concurrentie-uitdaging was ik dus kwijt. Sommigen hadden het idee dat Henk mij wilde ontlopen gegeven mijn recente overwinningen op hem, maar dat is natuurlijk onzin. Hun plannen waren al meer dan één jaar oud. Jan de Leeuw had dit jaar ook geen vaste loopmaat, immers Adriaan van de Sande had niet veel kunnen trainen en Monica liep niet meer op het hard (overigens nog wel hard hoor). Dus besloten wij beiden als oudgedienden maar om samen te gaan lopen in Eindhoven.
Op een onbewaakt moment had Jan (ik had hem tenslotte toch al niet onder controle) al ingeschreven op een eindtijd van 1:50 uur. Dus wat doe je dan om hem niet in 7 sloten tegelijk te laten lopen, je schrijft dan ook maar in op die tijd.
Geleidelijk aan maakten we melding van deze tijd en voor we het wisten waren er meerdere mensen die met ons op die tijd wilden starten.
Wij zouden dan ‘hazen’ op een goede tijd voor de mensen die nog niet die afstand in wedstrijdverband hadden gelopen. In de praktijk betekende dat een strak tempo aanhouden tot ca. 15 km en dan maar eens kijken hoe iedereen er voor stond. Tot zover de theorie.
Op die zondag zijn we eerst bij de High Tech Campus gaan kijken naar de dubbele doorkomst van de marathon, waar dit jaar alleen Tine Slokkers namens de loopgroep aan deelnam. Het was die ochtend al vroeg warmer aan het worden. De Afrikaanse lopers hadden daar niet veel moeite zo bleek, maar naarmate er mindere lopers en loopsters voorbij kwamen wijzigde dat beeld wel. Mooi is het dan om te zien dat Tine ogenschijnlijk moeiteloos haar wedstrijd liep, temeer daar haar mede-lopers van GVAC al nauwelijks meer te zien waren.

Traditioneel togen we na haar voorbij zijn, met enkele leden naar de stad, waar we op het 18 septemberplein nogmaals de marathon mensen voorbij zagen komen en Tine nog steeds behoorlijk fris en fruitig. Ergens rond 12:30 uur verzamelden de aanwezige leden van de loopgroep zich weer naast de Bijenkorf voor de haast onvermijdelijke jaarlijkse foto,

welke dit jaar een bijzondere betekenis kreeg vanwege het meelopen van Paul de zoon van grote Toon (Bakker). Paul liep de halve dit jaar vooral voor zijn vader de ‘MaraToon’ en geloof me als dat niemand van ons onberoerd liet, temeer daar we vernamen dat Toon vast van plan was om langs de kant zijn opwachting te komen maken.
Via de het beursgebouw waar we onze spullen achterlieten togen wij naar de resp. startvakken op de Montgomerylaan. Jan en ik werden vergezeld door Roald Willemsen, Carla de Rooij, Rien Slokkers, Paul Feenstra, Dennis Das en nog heel veel andere lopers en loopsters. Om 13:45 uur werden we weggeschoten. Inmiddels was de temperatuur flink opgelopen en kregen we zelfs het (nep?)nieuws mee dat de gevoelstemperatuur wel eens kom oplopen tot ergens 34 graden. Toch maar het tempo vastgezet op 12/uur, konden we immers altijd nog terug. Roald kon keurig volgen en Paul Feenstra ging nog veel sneller weg. Zo later bleek was Carla de enige echt verstandige en liet ons lekker gaan.
Ons eerste doel was, niet alleen die 15 km., maar de ontmoeting met Toon op de Anthony Fokkerweg. Daar aangekomen natuurlijk even stilgehouden en een ‘hug’ gegeven aan Toon die daar ook daadwerkelijk van kon genieten. Mooi ook dat de DOL’ers er voor hadden gezorgd dat de LG Waalre vlag goed zichtbaar was en Toon niet gemist kon worden. Bleek daar ook dat er enkele niet lopende LG leden Toon vergezelden, een goed gevoel dus.

Op de Oirschotsedijk bleek dat we door het stilstaan bij Toon toch uit ons ritme waren gaan lopen en dus was het niet gek dat Carla ons inmiddels was voorbijgegaan, die had het verstandiger gedaan. Paul Feenstra had zich inmiddels opgeblazen en moest echt flink terug in tempo en Rien waren we kwijtgeraakt, nadat we hem al een keer hadden teruggepraat in de wedstrijd. Bleek later dat hij bij 13 km. was uitgestapt, te warm.
Jan bleek ook al een paar keer te moeten gaan wandelen, zowel na Toon als toen hij zijn kleinkind langs de kant moest begroeten. Net als Jan besloot ik ook, nadat onze missie was voltooid en we Roald hadden laten gaan, om rustig naar de finish te gaan. Langs de kanten van de weg hadden we immers al verscheidene mensen zien liggen die duidelijk waren uitgeput en hulp nodig hadden.

Uiteindelijk finishten we boven de 2 uur, maar hadden we onszelf in ieder geval niet over de kop gelopen. Nadat ik zelf over de finish was gelopen kreeg ik plotseling een microfoon van Omroep Brabant onder mijn neus geduwd. Omdat de dame van de TV niet echt vervelend was heb ik maar eens mijn hart gelucht over het feit dat juist altijd tijdens de marathon het altijd weer zo warm moet zijn.

Toen dat niet echt veel indruk maakte heb ik maar reclame gemaakt voor onze loopgroep. En in het kader van de zelfpromotie heb ik die video maar bijgevoegd (met dank aan Peer van de Wiel en Monica)

Gaan we in de Valkenloop maar weer voor de revanche en het ziet er naar uit dat het daar in ieder geval niet warm wordt.

PS. Nu, enkele weken na de wedstrijd, valt het me op dat maar enkele mensen iets schrijven over hun wedstrijden en dat het aanbod voor kopij van het Lopertje en de website/Facebook steeds magerder wordt. Ik kan heel veel legitieme redenen aanhalen waarom dit minder wordt, maar ik doe liever een beroep op alle leden om zo eens 1 à 2 per jaar jouw belevenissen of indrukken op het digitale papier te zetten en door te zetten naar info@loopgroepwaalre.nl of naar lopertje@loopgroepwaalre.nl
Zo houden we de (achtergrond)informatie binnen de loopgroep in leven. Uiteraard worden andere suggesties voor de opzet van de website of het Lopertje graag ontvangen. Wellicht wil iemand een maandelijkse column gaan schrijven of gaan we nieuwe leden maar eens vragen om iets over henzelf te melden.

Wim Kremers