” Nu dat de laatste loop wedstrijd van het zomerseizoen voorbij is en een paar weken rust komt, vind ik een mooi moment om een terugblik te werpen, mede omdat dit de eerste keer voor mij was dat ik serieus meedeed. Ik dacht altijd, waarom zou ik aan de wedstrijden meedoen, ik loop toch om fit te blijven en meer hoeft niet voor mij, ik ga toch nooit iets winnen… en zo denk je tot dat je een keer meedoet… en dan verandert er alles.Terwijl alle wedstrijden een beetje op elkaar lijken, er is altijd iets unieks waardoor je een bepaalde loop niet kan vergeten. Soms loop je vloekend door de regen, soms loop je zwetend onder de stralende zon. Immers begint een loop altijd op tijd en niet tussen de twee buien zoals je dat zelf thuis regelt. Soms loop je door misschien de mooiste gebied van Zuid Limburg, maar het prachtig uitzicht ontgaat je omdat het 30 graden is en je hebt net een 10% klim achter de rug en je denkt terug aan de profetische woorden van Tine: “Dit is je eerste keer? (lach) Je krijgt het echt zwaar jongen! (meer lach)”. Soms loop je 16 km tijdens een 15km loop omdat je een verkeerde afslag hebt genomen. Soms loop je ‘s avonds door de achterstandswijken van Helmond en op een of andere manier loop je heel snel. Soms loop je met vrienden, soms loop je met vreemden die langzaam ook een beetje je vriend aan het worden zijn. Soms schop je de concurrentie letterlijk uit de weg, soms ben je je tas met de autosleutels kwijt en als je die vindt weet je niet meer de weg naar de parkeerplaats terug te vinden. Soms win je een pizza en soms droom je dat je een keer op het podium zou staan en als je daadwerkelijk de derde wordt in een afgelegen dorpje ergens in Limburg, dan ga je onbewust van dat feit naar huis voordat de prijzenuitreiking begint. En dan heb je soms PRs , die komen altijd op een onverwacht moment. Soms haal je die terwijl je helemaal misselijk aan de wedstrijd begint, soms haal je die net nadat je een zware whiplash hebt gehad, soms haal je die met een gescheurde hamstring en soms haal je 3 PRs tijdens een loop, zeg maar op 10, 15 en 21km. En dan denk je, dit kan ik makkelijk volgende week weer doen, maar helaas, sommige dagen zijn gewoon beter dan de andere. En een ding is altijd waar, als je je PR haalt het wordt gewoon de volgende keer ietsje moeilijker. Soms loop je voor een goed doel 10km met één goed been, en je beseft dat dit ook niet verkeerd is – als je wat langzamer loopt lopen er wat meer meiden rond☺.
Maar wat altijd waar is dat het ontzettend leuk is met je vrienden samen te lopen, ongeacht of je het goed of slecht hebt gedaan, of is het niet waar? Want competitie, die heb je ook. Het is toch leuk Werner een keer achter je te laten zodat hij daarna met 10km onder 41min kan komen. Wat minder leuk is een keer van een vrouw te verliezen… nee grapje – het is eigenlijk geweldig. Onze Esther is gewoon een geweldige loopster die in de laatste week de 10km van Deurne en de 15km van Apeldoorn met de grote overmacht heeft gewonnen. Een terwijl ze in Deurne en Maastricht nog “in mijn rug keek”, in Apeldoorn moest ik na 9km samenloop toegeven dat ze beter zelf vooruit kon gaan omdat ik haar tempo niet kon volhouden. Ik zag de vonk in haar ogen (of waren het zweetdruppels??) en ze ging ervandoor met stijl. Ik moet eerlijk zeggen dat ik blij ben dat ik haar een beetje kon helpen om zo’n geweldig resultaat neer te zetten En het mooie is, ja er is een beetje competitie maar iedereen is ontzettend blij als de andere het beste uit zichzelf kan halen, wij genieten samen en maken elkaar nog sneller. Dat noem ik een (loop)band.
En ja, wat nu.. genieten van andere dingen, lopen langs de Kroatische kust om klaar te zijn voor de ronde van Waalre en daarna rondje Eindhoven. Het wordt ontzettend leuk najaar, ik kan niet wachten… “.
Recente reacties